Ενδεικτικά μερικές από τις παθήσεις που αντιμετωπίζει ο γιατρός είναι:
• Παθήσεις Σπονδυλικής Στήλης (Αυχενική μοίρα- Οσφυϊκή μοίρα – Οσφυοϊερά μοίρα - θωρακική μοίρα)
• Παθήσεις-Κακώσεις Ώμου ( Αστάθεια,φλεγμονή)
• Παθήσεις-Κακώσεις Γόνατος (Πρόσθιος & οπίσθιος χιαστός σύνδεσμος, πλάγιοι σύνδεσμοι, ρήξεις μηνίσκων, τενοντίτιδες επιγονατιδικού)
• Παθήσεις-Κακώσεις Ισχίου –Λεκάνης ( ΟΑ ισχίου, θλάσεις, τροχαντηρίτιδα )
• Παθήσεις-Κακώσεις Ποδοκνημικής - Άκρου Ποδός
• Παθήσεις-Κακώσεις Άνω Άκρου (Ώμος, Αγκώνας ,Πηχεοκαρπική, Άκρα χείρα)
• Κατάγματα-Τραυματολογία μυοσκελετικού
• Παθήσεις μυοσκελετικού σε παιδιά
• Οστεοπόρωση
• Αθλητικές Κακώσεις
ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΚΩΣΕΙΣ
ΚΑΚΩΣΕΙΣ
Από τους συχνότερους τραυματισμούς στον επαγγελματικό και τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Οι συνήθεις εκδηλώσεις είναι πόνος, οίδημα της περιοχής, αιμάτωμα, δυσκολία ή δυσχέρεια στα άκρα κυρίως. Η διάγνωση γίνεται από την κλινική εικόνα του ασθενή ,με αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις, και με απεικονιστικές μεθόδους. Η θεραπεία, ανάλογα με την βαρύτητα της κακώσεως και την ηλικία του τραυματία, διακρίνεται σε συντηρητική και χειρουργική.
Αντιμετωπίζεται με παγοθεραπεία και ανάπαυση, σε πιο σοβαρές περιπτώσεις , με ανάταξη και ακινητοποίηση με γύψινο επίδεσμο ή νάρθηκα, λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και καθοδηγούμενη φυσικοθεραπεία.
Σε σπάνιες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται χειρουργικά.
|
|
|
|
|
ΡΗΞΕΙΣ
Συνήθης πάθηση η ρήξη πρόσθιου χιαστού, μυοτενοντίου πετάλου, μηνίσκου. Η διάγνωση τίθεται με την κλινική εξέταση, ενώ σημαντική βοήθεια προσφέρει η μαγνητική τομογραφία. Στη ρήξη πρόσθιου χιαστού συστήνεται μυϊκή ενδυνάμωση σε άτομα που κάνουν καθιστική ζωή και σε αθλητές αρθροσκοπική αποκατάσταση του συνδέσμου.Στις άλλες δύο περιπτώσεις συστήνεται αφαίρεση ή συρραφή της ρήξης αρθροσκοπικά.
|
|
|
|
|
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Ο καρπιαίος σωλήνας είναι οστεοϊνώδης σωλήνας και το έδαφός του αποτελούν τα οστά του καρπού και την οροφή του ο εγκάρσιος σύνδεσμος του καρπού.Αν για κάποιο λόγο το νεύρο πιέζεται μέσα στον σωλήνα αυτόν, προκαλείται πόνος, μούδιασμα - ιδιαίτερα το βράδυ - και τελικά αδυναμία στο χέρι. Αρχικά αντιμετωπίζεται με συντηρητική αγωγή. Όταν τα συμπτώματα είναι έντονα και μόνιμα και υπάρχει αδυναμία στο χέρι, η λύση είναι η χειρουργική αντιμετώπιση, με την αποσυμπίεση του μέσου νεύρου.
|
|
|
|
|
ΒΛΑΙΣΟΣ ΔΑΚΤΥΛΟΣ (ΚΟΤΣΙ)
Ο "βλαισός μέγας δάκτυλος", κοινώς κότσι, είναι μία συχνή ανατομική ανωμαλία του μεγάλου δακτύλου των ποδιών. Είναι συχνότερη στις γυναίκες απ' ότι στους άνδρες. Το μεγάλο δάκτυλο μετατοπίζεται προς τα έξω με αποτέλεσμα να δημιουργείται διόγκωση στην έσω πλευρά της άρθρωσης. Η συνηθέστερη αιτία σχηματισμού του, είναι η παρατεταμένη χρήση στενών και ακατάλληλων υποδημάτων και πολλές ακόμα αιτίες. Όταν η παραμόρφωση δεν είναι μεγάλη, αντιμετωπίζεται με συντηρητικά μέσα. Σε περίπτωση που η συμπτωματολογία επιδεινώνεται, χρειάζεται χειρουργική επέμβαση.
|
|
|
|
|
ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Οι αρθρίτιδες γενικά είναι αποτέλεσμα εκφύλισης της άρθρωσης η οποία προκαλεί δυσκολία στην κίνηση , πόνο πρήξιμο και γενικότερη αδυναμία στη περιοχή. Είναι η φλεγμονή (μιας ή παραπάνω )των αρθρώσεων . Βασικό στοιχείο για την αντιμετώπιση της αρθρίτιδας μιας άρθρωσης είναι να διαγνωσθεί το αίτιο που την προκάλεσε. Αρχικά αντιμετωπίζεται με συντηρητικά μέσα. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, χρειάζεται να γίνει αρθροσκόπηση ή ολική αρθροπλαστική όπου υπάρχει ένδειξη (αντικατάσταση της άρθρωσης).
|
|
|
|
|
ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ
Η οστεοπόρωση είναι η συχνότερη πάθηση των οστών η οποία χαρακτηρίζεται από χαμηλή οστική μάζα και διαταραχή της μικροαρχιτεκτονικής δομής των οστών με αποτέλεσμα τη μείωση της αντοχής τους και τον αυξημένο κίνδυνο κατάγματος. Η οστεοπόρωση εμφανίζεται συνήθως μετά την ηλικία των 50 ετών και είναι πολύ συχνότερη στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες.
Η οστεοπόρωση δεν παρουσιάζει συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα και αυτό σημαίνει κατά τη διάρκεια των ετών, συνεχώς χειροτερεύει από πλευράς απώλειας οστικής μάζας και διαταραχής της μικροαρχιτεκτονικής δομής των οστών, μέχρι να εμφανιστεί το πρώτο της σύμπτωμα, που είναι το κάταγμα.
Η διάγνωση της οστεοπόρωσης, όταν έχει συμβεί κάταγμα, είναι εύκολη και στηρίζεται στο ιστορικό, στην κλινική εξέταση και στη μέτρηση της οστικής πυκνότητας.
Σήμερα, υπάρχουν θεραπευτικές δυνατότητες για την θεραπεία της οστεοπόρωσης, και με την κατάλληλη εφαρμογή τους μπορεί να επιτευχθούν αναστολή περαιτέρω οστικής απώλειας, σημαντική αύξηση της οστικής μάζας, άρα, σημαντική μείωση του κινδύνου καταγμάτων.
|
|
|
|
|
